Lange tijd kon ik me maar geen voorstelling maken over wat er nou zo geweldig was aan het vliegvissen in de tropen. Natuurlijk zag ik de verslagen in verschillende vliegvis magazines en was onder de indruk maar dan vaak meer van de omgeving dan van de vissen waar mee geposeerd werd. Vissen als bonefish, tarpon en permit zijn schitterende vissen laat daar geen twijfel over bestaan. De stealth eigenschappen van de bonefish, de manier waarop hij zijn omgeving reflecteert en zich daardoor nagenoeg onzichtbaar maakt voor het menselijk oog. De prehistorische tarpon die vecht en springt alsof zijn leven er van afhangt, een zilveren krachtpatser die o zo moeilijk te haken is door zijn keiharde bek. De illustere permit, door velen gezien als de ultieme vangst die je kan doen als vliegvisser in tropische wateren. Als je deze vis al kan aanwerpen heb je vaak ook maar een kans om je vlieg te presenteren. Doe je dit niet perfect dan is je kans vaak verkeken en rest je niets anders dan te kijken hoe de permit er met een rotgang weer vandoor gaat. Desondanks de schitterende CV's van deze vissen konden ze me jarenlang toch niet genoeg boeien om er ook maar aan te denken om ze een keer te gaan bevissen, tot aan dit jaar. Waardoor ik nou precies getriggerd werd weet ik eigenlijk niet meer goed, het was volgens mij een combinatie van factoren. Ik was onder andere erg onder de indruk van een YouTube filmpje dat ik ooit gezien heb, Running Down the Man. Een filmpje over het vissen langs de Mexicaanse kust op Roosterfish. Mocht je dit niets zeggen zoek dit filmpje dan zeker eens op, het is absoluut de moeite waard!
Op zoek naar het avontuur
Het avontuurlijke binnen het vliegvissen en het verleggen van grenzen is iets wat me altijd bezig houdt. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen en de tijd was er gewoon rijp voor om dat nu maar eens te doen ver buiten onze landgrenzen. Roosterfish staat zeker nog op mijn verlanglijstje, maar de noordelijke pacifische oceaan waar deze vis bevist wordt bied buiten deze vissoort niet bepaald de mogelijkheid om je ook op de bovengenoemde vissoorten te richten. Hiervoor moet je toch echt aan de andere kant van Mexico zijn, Yucatan om precies te zijn. Dit schiereiland is gelegen tussen de Golf van Mexico, Straat Yucatan en de Caribische Zee. Aan de kuststreken van dit grote schiereiland bevinden zich de zogenaamde flats die vaak weer begrensd zijn door mangroves. Deze immense en uitgestrekte ondieptes zijn het onderkomen van de Bonefish, Tarpon, Permit en nog vele andere tropische krachtpatsers. Na vele avonden het hele internet binnenstebuiten gelezen te hebben had ik mijn keuze uiteindelijk gemaakt, ik wilde gaan vissen in Ascension Bay! Een vismaat van me die net als ik graag op zee vist, had ik gevraagd om met me mee te gaan. Na wat bedenktijd van zijn kant vond hij het uiteindelijk ook een goed plan. Ook hij wilde graag eens ontdekken hoe het was om een vis eens flink in de backing te zien gaan. Regelmatig las ik over DIY (Do it Yourself) trips, vissen in de tropen zonder gebruik te maken van (te) dure gidsen. Ik kan me voorstellen dat dit natuurlijk het ultieme avontuur is, maar aangezien wij allebei nul ervaring hadden wat deze visserij betreft gingen we toch op safe en hadden een all inclusive visvakantie geboekt bij een lodge. Deze lodge bood een speciale laagseizoen prijs aan en de reviews waren dusdanig lovend dat de keus ook hierin snel gemaakt was.
Nu was er geen weg terug meer, de trip was aanbetaald, de vliegtickets geboekt via Martinair, Ascension Bay here we come! De vakantie zou van 18 t/m 28 juni duren waarvan de eerste week georganiseerd was. De laatste 2 dagen wilden we zelf invullen, met de opgedane ervaring konden we misschien toch nog wat DIY fishing doen.
De voorbereiding
Vanaf nu af aan was goed voorbereiden het enige wat ons nog rest. Veel lezen, rondvragen bij vrienden en kennissen die al ervaring hadden en het internet nog meer uitkammen dan we al gedaan hadden. Als je een lijst maakt met wat je allemaal nodig hebt om te vissen in de tropen, dan merk je al snel dat je je huidige collectie reels, lijnen en bindmateriaal bij lange na niet voldoen. Qua hengels kom je waarschijnlijk nog een heel eind, hooguit moet je een zwaardere aanschaffen voor het grovere werk zoals de visserij op Tarpon en Snook, niet iedereen heeft zo'n hengel in de kast staan volgens mij, ik in ieder geval niet. Een criterium voor de keuze uit de hengels die je al had blijft dan vaak alleen de transportlengte. In een flinke koffer past een vierdelige negen voets hengel diagonaal er meestal wel in, maar drie van deze kokers wordt dan ook als snel een probleem.
Ik had er voor gekozen om een #7 mee te nemen voor Bonefish, een #8 voor Permit en een #10 voor Tarpon en Snook. de laatste 2 zijn 5-delige hengels, dus deze konden makkelijk naast koker van mijn 4-delige #7. Reels dienen natuurlijk zoutwaterbestendig te zijn en absoluut te beschikken over een grote lijn capaciteit. Ik ga niet in op merken aangezien dit toch een persoonlijke kwestie is en blijft. Ik heb me gericht op reels uit de middenklasse, en achteraf gezien voldoen die prima, je hebt echt geen reels van 500 euro of meer nodig om een bonefish te drillen. Speciale warmwater vliegenlijnen zijn me ook erg goed bevallen. Ik had de reel die ik voor Tarpon wilde gebruiken voorzien van een reguliere vliegenlijn zoals we die ook in onze Europese omstandigheden gebruiken, maar deze werd toch wel erg zacht en kreeg door de warmte wel erg veel rek. Dit in tegenstelling tot de speciale warmwaterlijnen. Deze lijnen waren soepel zonder zacht aan te voelen, ook echt een aanrader dus.
De vliegen
De vliegen die je moet gaan binden zijn wel vaak volledig nieuw. Crazy Charlie's, Gotcha's, Bitters en een wijde variëteit aan sliders zijn de meest gangbare patronen.
voor Mexicaanse Bonefish. Doe daar nog een handvol bindpatronen bij die je door allerlei sites en bindgoeroes worden aangeraden en je weet echt niet meer wat je er eenmaal langs de waterkant aan moet knopen... Krabbetjes, het meest aangeraden patroon voor de Permit, zijn nou ook niet bepaald patronen die je regelmatig bind, laat staan dat je er mee vist in de Europese wateren. Snook- en Tarponstreamers komen nog het meest in de buurt van wat je mogelijk al eerder gebonden hebt voor Zeebaars of onze Snoek. Al met al kan je weer een aantal winkeliers flink blij maken met de aankopen die je kan doen qua bindmateriaal. Ach ja, hebben we ooit genoeg? Menig vliegvisser die zich richt op een brede variëteit aan vissoorten heeft al snel een klein kapitaaltje thuis liggen als het op bindspullen aankomt.
Aangezien de zon verzengend heet kan zijn en je toch al gauw minimaal 7 uur per dag door een spiegel loopt en/of vaart die al die zon ook nog eens weerkaatst, is bescherming hiertegen geen luxe.
Sneldrogende en UV-werende kleding, polariserende zonnebril, petje met flap in de nek, het zijn aankopen die je toch maar beter wel kan doen want je zal het absoluut nodig hebben. Het blijft natuurlijk een vreemd gegeven om in tropische omstandigheden rond te lopen met een lange broek en een overhemd met lange mouwen. Tijdens zon-zee-strand vakanties loopt menigeen er toch heel wat luchtiger bij. Het dragen van de zogenaamde buffs vond ik er altijd erg overdreven uitzien, maar ik had er toch maar twee aangeschaft. Beter mee verlegen dan om verlegen dacht ik maar. Achteraf ben ik toch blij dat ik ze wel bij me had. Het is even wennen in het begin, maar ik heb toch het idee dat het me regelmatig die extra bescherming
heeft gebracht die je bij temperaturen van rond de 37 graden op het water toch maar beter wel kan hebben. Op deze foto heb ik het bewust even zwaar overdreven, ik kon het gewoon even niet laten. Het was nu inmiddels aftellen geblazen tot de vertekdatum. De laatste weken werden hoofdzakelijk gevuld met het binden van allerlei vliegen wat ik toch weer te veel had uitgesteld. Aangezien ik als beginnende tropenvisser volledig af moest gaan op wat ik in boeken, tijdschriften en op internet vond aan bindpatronen, bekroop me toch de angst om eenmaal daar van je gidsen te horen te krijgen dat je nét niet de juiste vliegen bij je hebt. Daarom toch maar besloten om de bindspullen en vice mee te nemen om 's avonds na het vissen nog wat bij te kunnen binden. De koffers waren gepakt, de lijst tot in den treure gechecked, had ik alles echt wel bij me? Reels, hengels, leaders, vliegen, kleding, factor 30, deet, paspoort, pinpas, etc, etc. Genoeg gechecked, nog een nachtje slapen, en dan op naar Schiphol, laat het avontuur maar beginnen! Aansluitend op dit artikel zal ik nog een vijftal dagverslagen geven van mijn visvakantie in Mexico. Ik hoop je zo een indruk te kunnen geven hoe een vistrip naar de tropen er uit zou kunnen zien. Dus mocht je geïnteresseerd zijn, hou de site dan zeker in de gaten.
Groet,
Richard Maree.