Een paar keer per jaar gaan Ruud, Don en ik gezamenlijk op pad om de snoek te belagen, meestal ergens in een polder, maar dit keer komt Ruud met het idee om vanuit de bellyboat te gaan vissen. Ik vraag voorzichtig of dat wel met de vliegenlat moet gaan gebeuren.. Ik zie het al helemaal voor me; mooie backcast gemaakt; klaar om de streamer strak tegen een rietkraag te plaatsen en zo met de voorwaartse worp ineens vast zitten, maar niet in een boom (voor de verandering), maar in die grote band die ervoor bedoeld is om je al drijvend op, in plaats van in, het water te houden… En dat in het koude najaar (begin november) met nog geen 10 graden watertemperatuur… Nee dank je; dan toch liever met de spinhengel! Maar Ruud is zeer resoluut: “ komt niks van in, jij stroper.”
Gewoon met een dikke streamer en een vliegenhengel. Nou ja, ik heb vaker succesverhalen gehoord over vliegvissen vanuit een bellyboat dus ach... Laten we het maar proberen, en anders is het een korte visdag… Van Randy leen ik een bellyboat met bijbehorende flippers; een laatste check of alles in orde is en we kunnen op pad.
Het watertje dat we gaan bevissen is een klein, maar diep zandwingat aan het Oortjespad te Kamerik, dat wordt dus zinklijnenwerk. De Teeny T-200 blijkt behoorlijk ontoereikend te zijn, maar zwaarder heb ik niet aangezien ik eigenlijk nooit diep water bevis. De plas blijkt in het midden zo’n 20 à 25 meter diep te zijn en op die diepte komen we nooit met onze vliegenlijnen. Dus dan maar het focus op de ondieptes richting de oever.
Gelukkig is ¾ van de plas omgeven door een aardig dichte bebossing, anders zou je je maar knap lullig voelen in zo’n bellyboat als je vanaf de oever hetzelfde water ook kan bevissen.. Een collega karpervisser weet ons nog te vertellen dat deze plas vol zit met meerval, een vis die inmiddels in het wat koudere water minder actief is en de karpervissers daarom niet ‘lastig valt’ als bijvangst. Exemplaren van ruim over de anderhalve meter zijn er geen uitzondering. In de warme maanden schijnen de jonge meervalletjes ook veelvuldig vanaf de lange steiger gevangen te worden met een stuk kunstaas en wie weet lukt dat ook wel met een streamer, misschien iets voor het komende voorjaar. Inmiddels hebben we allemaal ons waadpak aan en begeven we ons naar de steiger. De tewaterlating verloopt soepel, we gaan met onze vinnen gewoon het trapje af en stappen zo de bellyboat in. Niet misstappen, want je hebt meteen een paar meter water onder je.. Eenmaal in de boot verbaas ik me over het comfort en voorzichtig laat ik de streamer te water, klaar makend voor de eerste cast.
Het miegelt van de witvis in het oppervlak, dus we verwachten ook roofvis hier aan te treffen.. Op hoop van zegen! Eerst maar wat sidecasts zo ver mogelijk bij de bellyboat vandaan. Ok, dit gaat goed, langzaam maar zeker krijg ik er meer vertrouwen in en durf de worpen ook verticaler te gaan maken. Meer lengte.. Check.. Meer snelheid.. Check.. Het duurt niet lang of het is net alsof je vanaf de kant je worpen maakt, maar dan vanuit een heerlijke luie stoel.
Don en Ruud zijn ook al lekker bezig zie ik en het zonnetje maakt het verblijf op het water zelfs qua temperatuur enigszins aangenaam. De school met witvis wordt door ons goed belaagd, maar helaas treffen we hier geen rovers aan. Dan maar naar de overzijde om daar eens het struikgewas uit de gaan vissen. Nu ben je toch echt in het voordeel vanuit een bootje.. Je bevist water waar waarschijnlijk niet veel vissers bij kunnen komen. Secuur vissen we de kantjes uit en het is Don die als eerste een vis weet te haken, een mooi getekende snoek van achter in de 60 cm kan na een korte dril even poseren en weer vlug gaan zwemmen. Dat geeft de burger moed!
We vissen gestaag verder en als we driekwart rond zijn wordt het tijd voor warme soep en worst.. Het koude water heeft inmiddels ook wat vat op ons gekregen en dan met name op de blaas die nodig geleegd moet worden. Een korte stop op de kant en daarna vissen we het laatste deel van de plas. Dit deel is vanaf de steiger ook goed te bevissen, maar aangezien we toch al in het water liggen blijven we lekker zittend en peddelend onze weg vervolgen. Stijf onder de kant treffen we een aantal jagende snoeken. Scholen witvis spatten uiteen, maar wat we ook proberen onze streamers worden compleet genegeerd. Daarmee besluiten we dat het genoeg is hier. De plas rond gevist, 1 vis gevangen en verder geen enkele reactie op onze streamers, nog een rondje lijkt dus weinig zinvol. Na wat acrobatiek onder, op en rond de steiger weten we alle drie veilig en wel weer uit het water te komen, we krijgen hierbij wat assistentie van een tweetal meervalvissers en zelf fanatiek bellyboaters. Echter vandaag gaan ze met zware stokken vanaf de steiger aan de slag..
Het is inmiddels een uurtje of 1 en Ruud weet nog een mooie wetering in de buurt. Het blijkt de Geer te zijn bij de Dooijersluis.. Een stek waar we met de club al eens een ochtend hebben doorgebracht.. Ditmaal bevissen we het deel van het water dat omgeven is door rietkragen en vanaf de kant dus ook niet goed bevist kan worden. Don en ik varen naast elkaar en Ruud een 30 tal meters achter ons. Vanuit de bellyboat vis je in principe niet in de vaarrichting, dit vanwege de voortstuwing met de vinnen. We komen dus eerst over onze stekken gevaren voordat we de streamer hier langs laten gaan. Echter dit blijkt niet een probleem te zijn, ook niet in het relatief ondiepe water, want kort nadat we de T-splitsing zijn gepasseerd en linksaf het kanaal in zijn gedobberd buigt de hengel van Don tot diep in het handvat door. Een zware vis blijft dicht bij de bodem hangen en laat zich nauwelijks sturen. Stug zwemt ze in de diepte bij ons vandaan en Don heeft nog weinig in te brengen.. Dan na een seconde of 10 schiet de vis los.. Waarschijnlijk had ze alleen maar de kaken stijf op elkaar en de streamer daartussen geklemd. Echt zonde, want deze vis had ik graag even willen bekijken.. We vissen rustig door, wetende dat deze dame waarschijnlijk niet nogmaals zal komen, maar wie weet. Ruud komt er nog langs en op de terugweg zullen we de stek ook zeker nog even extra bevissen. Na ruim een uur is het tijd om om te keren en dezelfde weg terug te varen. Uiteraard al vissend. Het werpen met de vliegenlat vanuit de bellyboat gaat inmiddels vanzelf; backcast wel hoog genoeg maken om niet in contact te komen met het water achter je, maar de angst om de eigen boot te haken is wel verdwenen.
We vissen weer terug tot aan de sluis; de grote kom met stromend water krijgt nog wat extra aandacht, maar helaas we weten geen vis meer te vinden. De dag wordt afgesloten met een kleine barbecue en een biertje. Leuke dag zo vanuit de bellyboat, een relaxte manier van vissen en uiteindelijk ook makkelijker dan gedacht…
