Vliegvisgroep The Leader

Het is zaterdag 24 januari 2009, ik heb 5 weken niet gevist vanwege het ijs. Ik kan echter niet langer thuis blijven ondanks de zeer lage barometerstand die er op vrijdag was. Het was op 2 na de laagste barometerstand sinds 100 jaar. Die 2 andere barometerstanden staan nog steeds aangegeven op mijn oude barometer. Vroeger op de boerderij kreeg je 2 maal in de week een krantje zonder weerbericht. Een radio hadden we ook niet dus die barometer stuurde onze bezigheden. Men zegt dat de vissen niet of slecht bijten met een lage barometerstand maar we gaan toch op pad.

We gingen naar een vliet waar ik deze winter nog niks gevangen had. Een gele streamer er aan en vissen maar. Na 5 minuten voelde ik een bonk en een snoek sprong uit het water. Hij schudde wat met z'n kop en los was hij weer. Nadat ik weer ingeworpen had zag ik een kolk bij mijn streamer en even later weer een kolk. Ze doen het toch wel. Dan volgen maar liefs 4 uren zonder enige beweging in het water. Ik was juist van plan de moed op te geven in het singeltje waar ik aan het vissen was toen ik weer een flinke bonk voelde. Een mooie snoek liet zich zien en ging er weer met mijn streamer vandoor. Ik zag dat deze snoek aan de zijkant van zijn lip gehaakt was en wilde hem wel eens meten. Met de kiewgreep beurde ik de snoek uit het water en lag hem naast mijn hengel waar een maatverdeling op staat. Ik zag dat hij een lengte van 80 cm had. Ook zag ik, dat hij een soort van uitstulping bij z'n staart had, een soort van wrat. Nadat ik de snoek had teruggezet, ging ik 20 meter verderop vissen. Vrijwel direct na mijn worp zag ik een snoek omhoog komen die mijn streamer greep. Ik voelde dat de snoek wat minder vocht. Voorts zag ik, dat deze snoek ook een uitstulping bij z'n staart had en na meting was hij ook 80 cm. Ik had dus dezelfde snoek gevangen. Ongelofelijk. Dezelfde snoek was dus gewoon weer achter mijn streamer aangegaan.

Ik heb 40 jaar terug ook eens zoiets meegemaakt in de Tecopse wetering. Daar werd destijds heel leuk snoek gevangen. Ik ging toen op mijn fiets met aan het stuur een emmertje met daarin 3 kleine voorntjes op pad. Toen visten wij met voorntjes. De primus ging ook mee om een bak verse koffie te zetten. Het was die dag een akelige koude dag. De Tecopse wetering was een hele lange wetering en direct aan het begin ving ik al een mooie snoek van 90 cm. Ik viste verder de hele wetering af en toen ik weer aan het begin kwam, ging de snoekdobber weer onder. Wat bleek, ik had weer dezelfde snoek gevangen. Ik kon dat toen niet geloven, maar nu wel.

Nog iets bizars. Ik ging eens met Anton snoeken in de Meiepolder. Toen wij daar aankwamen, was Anton zijn streamerhengel vergeten. Hij had de hengel in de garage laten staan. Gelukkig lag er in de kofferbak nog een klein telescopisch werphengeltje. Een spinner no. 6 er op en vissen maar. Het was die dag zonnig weer met een kabbel op het water. Anton ving die dag 9 snoeken en ik kreeg op mijn streamers een aanbeet. Ik heb alle streamers geprobeerd die ik bij mij had, niets hielp ik werd er stapelgek van. Hierna heb ik thuis een soort lepel in elkaar geknutseld die ik aan een # 7 lijn kon werpen. De week daarop ben ik met Aad naar dezelfde stek gegaan. Aad viste die dag met gele streamers en ik met de zelf in elkaar geknutselde lepel. Aad ving 3 snoeken en ik kreeg geen stootje. Ik was wel heel blij, want ik had mijn geloof in het streameren weer terug.

Mensen ga vissen en blijf je verbazen.

Groeten Dirk de Haan.

De laatste tijd gaan wij iedere zomervakantie met het gezin, de tent en bijkomende huisraad naar Frankrijk voor onze welverdiende rust. Uiteraard moeten er voor ieder gezinslid voldoende mogelijkheden zijn om plezier te kunnen hebben en voor mij is dat uiteraard vliegvissen.

Gorges du Tarn

Voor het tweede jaar hebben we onze plek gevonden in de Gorges du Tarn in de buurt van de stad Millau. Het is een werkelijk prachtige omgeving waar heel veel valt te genieten van de natuur, kanovaren, wandelen en vele outdoor activiteiten. De camping ligt aan de rivier en wij hebben een plek kunnen bemachtigen direct aan het water met een fantastisch uitzicht op de bocht in de rivier en de schitterende rotsen aan de overkant. Zo uit je tentje, waadschoenen aan en hopla lekker vissen. Wat het extra bijzonder maakt is dat er in de Gorges du Tarn sinds een lange tijd gieren zijn uitgezet en de populatie heeft zich goed kunnen ontwikkelen. Meerdere soorten hebben zich nu gehandhaafd zoals de Vale gier, Lammergier en de Egyptische gier. Je moet je voorstellen dat je in de rivier staat te zwiepen en boven je cirkelen in de thermiek hele zwermen met gieren. Ik vind dat heel bijzonder. Daarnaast zitten er ijsvogels , waterspreeuwen, verschillende spechtsoorten. Ik meen ook de laatste keer een Hop te hebben gespot. Kortom aan natuurschoon geen gebrek.

Gezellig

Dit jaar hebben we met twee andere bevriende gezinnen uit Nederland gezamenlijk gekampeerd wat voor de kinderen een absoluut feest was en voor mij en mijn vriend Gertjan als vliegvissers dus ook. Verder bleek er nog een Nederlandse vliegvisser te kamperen zodat we regelmatig met zijn drieën in de rivier stonden te vissen. Een Hollandse vliegvis enclave.

De vis

De Tarn bevat naast barbeel en forel vooral veel kopvoorn. Elke dag in de loop van de ochtend zwommen er hele grote kopvoorns en barbelen in de bocht van de rivier vlak voor onze tent, waar het water vrij diep was en nauwelijks stroomde. Maar vangen ho maar. Wat je ook probeerde de kopvoorns hadden voor geen enkele vlieg belangstelling. Zelfs met brood bleven ze heel schuw, en pakten ze maar zelden. Dat was best frustrerend. Het bleek dit jaar bijzonder lastig om de vis aan de haak te slaan. Zelfs de kleine kopvoorns waren erg schuw en zeer moeilijk te vangen. Pas aan het eind van de vakantie leek de schuwheid iets verdwenen en lukte het ons regelmatig er eentje vlak langs de kanten te vangen. De gebruikte vlieg, een red tag of kleine goudkopnimf werd regelmatig genomen. Hoe klein ze soms ook zijn die kopvoorns, de aanbeet blijf ik prachtig vinden. Wat een felheid en zelfs kleine kopvoorns weten dan de top van je hengel goed te beroeren.Maar we kwamen natuurlijk ook voor de forel hoewel ik daar vooraf geen hoge verwachtingen van had gezien de beroerde resultaten van het jaar daarvoor. Ik wist een plekje langs de kant waar het nauwelijks stroomde en een rotsblok in het water lag met een holte daaronder. Net als het jaar daarvoor zat er een grote en een kleine forel in de holte. Heel af en toe lukte het met een nimf of een kleine streamer de forel te verleiden maar echt toehappen ho maar. Toch bleven we optimistisch en hebben we werkelijk alle vliegen uit de dozen uitgeprobeerd maar helaas zonder resultaat. Ook in een vrij diepe poel na een dammetje aan het einde van een kleine rivier pakte de meestal kleine forel helemaal niets. De zomer is dus niet de beste tijd.

Verzwaarde nimfen

Een voor mij nieuwe techniek was het vissen met 2 zware nimfen aan de leader en na enige oefening lukte het me de boel zonder al te veel knopen goed te werpen. De nimfen waren verzwaard met 25-30 wikkelingen looddraad en een 4 mm goudkop. Het lijfje bestond uit simpele dubbing, bruin of groen. De kleur maakt volgens mij niet zoveel uit. Schuin tegen de stroom inwerpen en de nimfen over de bodem laten hobbelen met opgeheven hengel en op deze manier de rivier steentje voor steentje afpeuteren. Nadeel is dat je vaak komt vast te zitten en veel nimfen kwijtraakt maar het is een leuke manier van vissen en het lukte me om enkele mooie kopvoorns te vangen. De aanbeet is werkelijk spectaculair. Ook heb ik het vermoeden dat er een forel tussen een van de aanbeten zat, maar deze schoot helaas los.

De Franse slag

Op een avond toen we met z'n tweeën in de bocht stonden te vissen kwam er een Franse vliegvisser ons tegemoet die stroomopwaarts met een droog vliegje elke steen aanwierp en vlak voor onze neuzen een kleine forel ving. Natuurlijk geprobeerd enig wijs te worden uit zijn techniek en vliegenkeuze. Eigenlijk niets bijzonders, wat zwarte en bruine droge vliegen die wij ook wel in onze dozen hadden. Toch is zwart wel de beste keuze zoals later zal blijken. De Fransman had een wat lullig rieten mandje mee om zijn buit in te bewaren en naast de kleine forel zat er nog een behoorlijk grote jongen in. Locals zijn nu eenmaal meer ervaren en wij domme Hollanders kunnen maar beter op brasem gaan vissen.

Vleermuizen

Vooral 's avonds bleek hoeveel voedsel er in een rivier kan zitten. Boven de rivier wemelde het van de vliegjes en hoorde je de regelmatige plonzen van de vissen die dit zeer smakelijk vonden. Naast de lamp bij de tent werd duidelijk welke soorten er allemaal zaten en opvallend was dat dit soms dagelijks wisselde. Had ik een exemplaar nagebonden en uitgeprobeerd de volgende avond bleek het toch weer een andere vlieg te moeten zijn. Zo blijf je wel lekker bezig. Het nadeel van het vliegen met een droge vlieg in het donker is dat de vleermuizen er ook gek op zijn. Aan het einde van de avond toen het al behoorlijk donker was kreeg ik een "aanbeet" maar het voelde heel vreemd en bleek er een vleermuis zich vergrepen te hebben aan mijn vlieg. Toch wel goed nagebouwd dus die vlieg!. Het blijkt dat vleermuizen de insecten met hun pootjes pakken en niet met hun bek, maar dat wist ik op dat moment niet en ik vreesde dat de haak vast zat in de bek van de vleermuis. Langzaam terug naar de tent gewaad met een fladderende vleermuis aan mijn hengel om bij lamplicht het beestje te kunnen bevrijden. Best wel een rare gewaarwording. Gelukkig liet het beestje vanzelf los. Ik zag het niet zitten om met een hakensteker te moeten peuteren.

Geluksmoment

Waar we vooral 's avonds geprobeerd hebben met de verzwaarde nimfen in de rivier te vissen zochten we overdag de kanten af naar kopvoorns. Ondertussen bleek een zwarte droge vlieg vrij goed te werken en liep ik langzaam stroomopwaarts aan de schaduwkant van de rivier en wierp mijn vliegje naar voren. Bam een prachtige aanbeet van een flinke kopvoorn die vol overtuiging mijn vliegje pakte. De dril viel een beetje tegen maar ik vond het een schitterend moment zoals deze vis gevangen werd. De worp was goed, vlak bij een overhangend boompje en goed de lijn strak gehouden om geen aanbeten te verspelen. Een geluksmoment wat mij betreft. Waar ik ook telkens weer van kan genieten is het ijsvogeltje wat regelmatig even langs vloog om gedag te zeggen.

Volgend jaar weer

Voor het vissen in het zomerseizoen is de Tarn misschien niet de beste plek maar de omgeving is prachtig en het vliegvissen op stromend water is weer eens iets anders dan voorntjes peuteren in het vijvertje van onze woonwijk. Wij gaan volgend jaar weer en nemen de hengels mee. Mochten we te gefrustreerd raken wippen we bij de forelkwekerij even langs en hengelen we er daar wel een uit.

Daan Burema

Afgelopen maandag- en woensdagavond 3 en 5 november, heb ik onder de bezielende leiding van Ton Temming en Hennie Smits, samen met nog 7 "bouwers", mijn eerste eigen vlieghengel mogen bouwen. Ik wil hier erg graag verslag van doen, om jullie enthousiast te maken want het is echt leuk om je eigen hengel te maken. Wat is er nou mooier om met je eigen gebouwde hengel en je zelf gebonden vliegje een vis te vangen? Onder het genot van een prima verzorgd "natje en droogje", hebben we 2 prachtige avonden gehad, veel geleerd en gelachen maar we zijn ook serieus aan het bouwen geweest.

Maandagavond 3 november 2008:

1e avond van de workshop hengelbouw. Het achterste gedeelte van de winkel "Traditional Hengelsport" is omgetoverd tot een soort workshoplokaal en hier staan een achttal tafels klaar met apparatuur, om de hengels te kunnen bouwen. Na kennis met elkaar gemaakt te hebben wordt onder het genot van een kop koffie en zelf gebakken koekjes... rond 19.30 uur door Ton en Hennie uitgelegd, wat ons de komende twee avonden te wachten staat.

Klassikaal worden de sets (ieder kon zelf uitkiezen wat voor een hengel men wilde bouwen) gecontroleerd of ze kompleet zijn; de blank, greep, topoog, slangenringen, trekring, reelhouder, winding check en eventueel verkasoogje.

Daarna wordt de blank gecontroleerd op beschadiging en of de sluitingen goed op elkaar aansluiten. Verder is het van belang om de "holle" en "bolle" kant van de blank uit te zoeken omdat de geleideringen aan de juiste kant (bolle) moeten komen te zitten. Daarna worden de ringen op de juiste volgorde (grootte) klaargelegd.

Als eerste wordt de winding check (ringetje boven de kurk) er op gewikkeld. Door middel van de speciaal gebouwde apparatuur is het goed te doen, om wikkelingen goed en strak te wikkelen. Uiteraard is het in het begin nog even wennen, zeker bij het "afknopen" gaat het wel eens mis en kan je gewoon weer opnieuw beginnen. Daarna begin je met de geleide ringen vanaf de top. De afstanden tussen de ringen wordt bepaald door een schema dat je van Ton en Hennie hebt gekregen. Het is wel erg belangrijk om elke keer af te strepen welke ring je hebt gedaan, anders kom je uiteindelijk in de problemen. Halverwege de avond, rond 21.30 uur, hebben we even pauze en worden we getrakteerd op worst, kaas en stukjes zalm op een broodje. Ook de nodige frisdrank ontbreekt niet. Inmiddels heb ik er 2 ringen opzitten maar moet ik er nog 7...

Het tweede gedeelte van de avond zijn we bezig geweest om de geleideringen op de blank te wikkelen. Aangezien ik een 4-delige 9ft #8/9 aan het bouwen ben, blijk ik nogal wat ringen/wikkelingen extra te hebben vergeleken bij andere mensen (die hebben een kleinere/fijnere hengel en dus uiteraard ook iets minder ringen). Verder moeten er ook bij de verbindingsstukken een wikkeling worden gelegd voor de stevigheid. "Ineens" is het 23.40 uur en besluiten we er voor deze avond maar mee op te houden.

Woensdagavond 5 november 2008:

2e en laatste avond van de workshop hengelbouw: bij binnenkomst staat wederom alles keurig klaar en is de boel weer helemaal omgebouwd tot workshoplokaal. Ook deze avond staat in eerste instantie in het teken van het wikkelen van de ringen. Inmiddels gaat het een stuk gemakkelijker en ook het "afknopen" gaat probleemloos. Nog één klein ringetje moet worden gewikkeld en met epoxy worden vastgelijmd; het topoogje en laat dit nou het allerlastigste zijn. Gelukkig heeft Hennie dit vaker gedaan...Als alle ringen er op zitten worden ze allemaal nog een keer nagekeken door de professionals om te kijken of de wikkelingen goed stevig zijn en de ogen op één lijn zitten.

De volgende stap is het vastlijmen van het handvat/reelhouder. Eerst vul je de blank op met tape zodat de reelhouder er strak overheen gaat. Daarna wordt de reelhouder met epoxy aan de binnenkant ingesmeerd en schuif je hem voorzichtig over de blank. Het begint er nu echt als een hengel uit te zien! Ook mag de hengel worden beschreven met een tekst die je er zelf op wilt hebben. Ik heb gekozen om mijn naam er op te zetten met de lengte en type van de hengel, dus een echte Made by Arne ter Mors...Als laatste wordt het eerste laagje lak op de wikkelingen aangebracht.

Langzaam maar zeker zit het werk tijdens de workshop erop en kletsen we nog wat na onder het genot van een blokje kaas en heerlijke gehaktballetjes (zelf gemaakt?). Het is inmiddels weer rond de klok van 24.00 uur in de nacht. Wie denkt dat we klaar zijn, komt trouwens bedrogen uit want er zit nog wat huiswerk aan vast. De hengel kan na 36 uur worden opgehaald en dan moet er thuis nog een keer of 6 de wikkelingen worden afgelakt, met tussenposes van 24 uur. Na het lakken van de bindingen, moet de blank het eerste uur elke 5 minuten een kwartslag worden gedraaid en het tweede uur elk kwartier. Dit om te voorkomen dat de lak gaat druipen. Overigens kan je dit tegen een geringe vergoeding ook laten doen...

Daarna volgt nog het allerlastigste gedeelte: de hengel moet 3 weken uitharden voor je hem kan gaan gebruiken. Dus ondanks dat de vingers jeuken om hem uit te proberen, moet ik nog even geduld hebben. De hengel ziet er inmiddels als een professionele hengel uit en ik mag toch zeggen dat ik er aardig trots op ben.

Graag wil ik bij deze Ton en Hennie, ik denk dat ik namens de hele groep mag spreken, hartelijk bedanken voor twee geweldige workshopavonden. We hebben veel geleerd maar ook veel plezier gehad en we zijn uiteindelijk allemaal met een zelf gebouwde hengel naar huis gegaan. Bedankt voor jullie hulp, geduld en uitermate prettige gastvrijheid. Ik zou tegen iedereen van "The Leader" willen zeggen: in februari/maart 2009 volgt de volgende workshop hengelbouw, denk er eens over na om je op te geven, het is absoluut de moeite waard!

Arne ter Mors... hengelbouwer...

"De wereld is een schepping van de duivel, van Mefistofeles

Het bewijs voor deze stelling is de polder van Eemnes"

Het zijn de eerste twee regels van een droevig lied van Hans Dorrestein. Het lied is van nog veel grotere treurnis dan die eerste regels doen vermoeden en waarschijnlijk zie je daarom nooit vliegvissers in Eemnes.

Ikzelf kom er graag. Vanuit mijn woonplaats Hilversum is het een kwartiertje rijden en ik voel me er altijd vrolijk. De polder ligt tussen het Gooi en de Eem - de enige rivier die in Nederland ontspringt én uitmondt. De polder is overzichtelijk klein met veel viswater. De Vaart (met aan de kop het stoomgemaal) vormt de oude verbinding tussen de Eem en de stad Eemnes. Op de Vaart komen verschillende prachtige weteringen uit. Voor de meeste moet je over land van de boer, alleen is vanwege de ruilverkaveling niet meer te begrijpen welk land bij welke boer hoort en wie je dus om toestemming daarvoor moet vragen. Jammer. Gelukkig liggen voor mij de grootste bekoringen van de polder aan de zomerdijk. Toen het IJsselmeer nog een zee was die lekker kon spoken, had de polder van Eemnes vaak natte voeten. Eemnes ligt achter de Wakkerendijk. Deze hield het water tegen als de Zuiderzee het echt op z'n heupen kreeg. Een stuk polder inwaarts ligt de zomerdijk, met het formaat van een flinke verkeersdrempel. Wassend water had daar weinig moeite mee en het gebeurde regelmatig dat de zomerdijk doorbrak. Achter een breuk kon zich een waai vormen; een diep gat waar het water in bleef staan. Later herstelde men de dijk keurig om zo'n waai heen en na verloop van een aantal doorbraken slingerde de dijk zich vrolijk door het landschap.

De waaigaten zijn er nog altijd; een stuk of veertien. Grote, kleine, de een dichtgegroeid, de ander juist niet. De waaien liggen als het ware aaneengeregen van zuidoost naar noordwest, onderling verbonden door brede sloten. De waaien zijn goed toegankelijk en het water heeft een redelijk doorzicht. Ik test er nieuwe vliegjes uit. Of ik oefen het werpen - dat kan daar zonder gêne want er is verder toch nooit iemand. Je hebt wel gezelschap van onder meer grutto, lepelaar, zilverreiger, ijsvogel en bruine kiekendief. En de waaien bieden prima vismogelijkheden. Goed, de karper komt er in reusachtige formaten voor en in sommige waaien schijnt het te wemelen van de zeelt - ik ken karper noch zeelt goed genoeg om te kunnen vangen. Maar baars zit er ook, en voorn: véél voorn. En waar voorn zit, zit snoek. In dit water gaan de snoeken tot over de meter (1.03 mtr zelf gemeten).

Als je bij het marinehuisje de polder in gaat (Volkersweg, richting het veerpontje naar Spakenburg) kun je je auto parkeren op de zomerdijk en dan links het land intrekken. Dit stuk polder is tegenwoordig in bezit van Natuurmonumenten en vrij toegankelijk. Je kunt meteen als je het hek door bent al beginnen met vissen, maar je kunt ook nog even doorlopen naar de dode boom. Daar ligt de eerste grote waai met behoorlijke snoek. Vanaf dat punt vis je in noordelijke richting verder, gewoon het water volgend. Zorg voor een drijvende lijn want het is nergens dieper dan een flinke meter. Met je AUHV vispas en bijbehorende lijst van viswateren mag je er overal vissen (behalve in de Vaart) en vanaf 14 september tot 1 maart ook op snoek. Je kunt als je wilt een hele lange dag bezig zijn en doorvissen tot aan de Meentweg richting Huizen. Dan heb je wel de zolen uit je schoenen gesloft. En heel veel snoek gevangen natuurlijk.

Dan terug naar de auto. De weidsheid van de polder overzien en met een brede lach op je gezicht zomaar een liedje van Hans Dorrestein neuriën.

Peter Post