Op maandag 7 december, weer niets gekregen van Sinterklaas, zijn Simon (mijn neef) en ik naar de polder Ruigenhoek geweest om te snoeken. Rick was al op zijn post, hengel in de hand maar meer gespitst op aalscholvers.

20 Meter voorbij de forellenvijver is er een klein parkeerplaatsje links van de weg en achterin staat een groot infobord met een kaart van het gebied. Bekijk dat eens en realiseer je hoeveel water daar ligt.

Er liggen nog 2 restanten van het oude elzenbroekbos (Westbroek!!!) met daarin een aantal petgaten die deels te bevissen zijn en een heel lange verbindingssloot tussen beide stukken, een pittige wandeling alles bij elkaar.

Ik realiseerde me plotseling dat mijn verhalen over Meijepolder en Bodegraven en het daar gekapte moerasbos prachtig werden geïllustreerd door deze restanten moerasbos bij Westbroek en Maarseveen en de vele petgaten als gevolg van veenwinning. Zie de bijgevoegde foto’s.  Zo zag het westen van Nederland er misschien wel uit in de Middeleeuwen en dan geen wisenten maar wel bevers!! Wisenten zijn te zwaar voor een moerasbos. Simon ging al tot zijn knieën de smurrie in.

Al het water in dit gebied van Staatsbosbeheer staat in de Gezamenlijke Lijst met uitzondering van de fortgracht van het fort op de Ruigenhoek (HSV Maarseveen) en het is een populair water. De dag voordat Simon en ik er waren ging een party van 6-7 man ons voor. Toch konden we nog een 7-tal snoeken voor ons kunstaas interesseren en er slechts een van vangen. Wel allemaal  grote vissen;  de aalscholverkolonie eet de kleintjes. Rick’s “vriendjes”!

Groot was onze verbazing toen we ook nog 3 grote roofbleien (70+ cm) zagen jagen. Navraag bij Rick gedaan en die meldde dat er inderdaad kleine roofbleitjes werden gevangen. En waar kleintjes zijn daar zijn ook grote vissen, weten we nu. Jammer dat ze zelden kunstaas pakken, ze zijn slim en snel gedresseerd.

Alles bij elkaar ligt er ten noorden van Utrecht, rondom ons nieuwe clubhuis, een aantrekkelijke hoeveelheid water. En de koffie is er goed.

Het is maar een graad of drie boven nul, in Noord-Nederland schaatsen de kinderen en volwassenen op straat maar de vorstgrens heeft ons nog net niet bereikt.

Het is rustig en grijs op deze winterstek, een doodlopend deel van de wateren op het Rondeel van Houten aan de voet van de hoteltoren van Van der Valk. In de winter een populaire stek.

Aan de vertrapte oever is te zien dat reeds veel vissers mij zijn voorgegaan maar ook vandaag is er weer volop leven aan de oppervlakte, veel kleine voorns, er jagen roofbleien en een metersnoek slaat een echt groot wiel. Elke winter is deze hoek vergeven van de vis!

Maak je trouwens geen illusies, die metersnoek laat zich bijna nooit vangen!

Zoals de voorns en windes van het IJsselmeer elke winter de luwte van de havens opzoeken, zo heeft elk water en elke sloot zijn winterstek: een diepere kuil op een kruising van sloten, de luwte en het warmere water bij een dorp of boerderij en de kuil bij een duiker.

Hier verzamelen zich de witvissen in een grote school, de roofvissen volgen en gezamenlijk wachten ze op het voorjaar.

Het water is relatief koud, dus veel voedsel hebben ze niet nodig, maar als jij het niet pakt doet de buurman het en deze voedselconcurrentie zorgt voor mooie aanbeten.

Plotseling blijft je beetverklikker staan en zakt onder water of je ziet een felle tik als de kleinere voorns de nimf pakken. Die kleintjes vang je moeilijk maar de rustige aanbeet van de grotere vissen is niet te missen!

Ik vis met 2 nimfjes haakmaat #14-16 met een klein zwart tungsten of messing kraaltje aan 14/100 nylon. De nimf is een buzzer of een Pheasanttail , +/- 80 cm uit elkaar.

Mijn beetverklikker is van Loon Biostrike en staat op iets meer dan de waterdiepte.

Mijn worp is met een open loop of een iets circulaire beweging waardoor in de war gooien niet voor komt. Vang je alle vissen op de onderste nimf dan haal je de dropper er weer af.

In de havens van Bunschoten en van Huizen kun je baksteenbrede! blankvoorns vinden als de beroepsvissers je niet voor geweest zijn. Nadeel is de stad zelf: je schrikt je rot als je weer een auto raakt met een tungstenkop! En al die touwen aan die boten vreten nimfen, maar de vis ligt zo graag bij die meerpalen.

Op de meeste wateren wordt de vis niet zo groot, maar 25 cm blankvoorn op een licht hengeltje vind ik leuk op zo’n koude, grijze winterdag.

Van Bodegraven naar de Reeuwijkse Hout

Mocht je naar de Oud Bodegraafse weg zijn gegaan en je treft daar andere vissers of erg “dik” water dan is er geen man overboord, want 5 minuten rijden brengt je bij de Reeuwijkse Hout, een recreatieterrein dat is aangelegd naast de Reeuwijkse plassen en de A 12. Alle wateren op dit terrein mag je bevissen.

Iedere visser die de A 12 rijdt richting Utrecht heeft bij Reeuwijk wel eens gedacht: die sloot zou ik wel eens willen vissen, ziet er zo goed uit dat je de herrie van de A 12 even voor lief neemt. Nou, dat kan want hij staat in de Gezamenlijke Lijst!

Zet de Tom Tom op de Reeuwijksehoutwal en parkeer op de 1e parkeerplaats links bij de witte hockey-gebouwen. Daar moet je al je best doen om niet in het water te vallen en kun je meerdere lange weteringen afvissen, ook die langs de A 12. Helder koffiebruin water, ook na hevige regenval.

Als je de wetering langs de A 12 helemaal uitvist tot aan de kano-oversteekplaats dan kom je bij een viezige sloot die onder de A 12 door gaat, Geen Visrecht! Maar loop even door , rechtsom, en je komt dan aan de achteringang van het recreatieterrein, en dat is meteen het mooiste deel. Met een aantal goed bereikbare petgaten en enkele lange scheisloten.

De scheisloten op het terrein zijn meestal te ondiep, maar achterin is het veel beter. Een snellere manier om daar te komen is door te rijden naar het restaurant “de Reeuwijkse Hout”, daar te parkeren en dan linksaf over het strand, 100 meter, en dan moet je er af( geen strand meer) en zit je vlak bij het eerste petgat met hondenstrand. Aan je rechterhand ligt een fietspad langs de Reeuwijkse plas, deze een klein stukje volgen geeft je een goed overzicht. Google Maps doet ook wonderen in deze. De Visplanner laat zien tot waar je visrecht hebt.

Simon en ik hebben hier een zeer natte maandag gevist, maar met veel plezier want hij ving al snel enkele snoeken (hij vangt er meestal meer dan ik!) waarna ik een van zijn kunstaasjes moest lenen om ook mijn eerste te haken, weer te lossen, en later een hele mooie vis te mogen landen, 88 cm lang.

Mooi water waar we beslist eens met de club naar toe moeten. Koffie bij de Reeuwijkse Hout!

Onze favoriete hoek van het land om een snoek en een ruisvoorn te vangen, de veenpolders van Nederland.

Je realiseert je niet dat al die sloten en vaarten pas ontstonden in het begin van de Middeleeuwen. De groeiende bevolking vroeg om ruimte en kreeg toestemming van edelen en bisschoppen om moerassen te ontginnen.

Het Groene Hart was toen nog een groot laagveengebied dat regelmatig verzoop door hevige regenval en springvloeden; begroeid met elzenbossen en vol wild, zoals de wisent? Edelherten en zwijnen, het jachtterrein van de adel en de stropers.

Enkele grote rivieren ontwaterden het gebied of zetten het juist blank, geholpen door de vele zijriviertjes: Grecht, Angstel, Amstel en Vecht, de Oude Aa en de Meije. De hoofdrivier

was toen de Rijn die bij Katwijk in zee stroomde totdat in het jaar 1122 de Rijn bij Wijk bij Duurstede Lek raakte; de huidige Kromme Rijn werd afgedamd en het water stroomde voortaan via de Lek naar de Waal.

Kromme Rijn ,Leidsche Rijn en Oude Rijn zijn de zielige restanten van de vaarweg der Vikingen op weg naar Dorestad ( Wijk bij Duurstede), en grens van het Romeinse Rijk.

Waarschijnlijk gaf de verminderde wateraanvoer het startschot voor de ontginning van de vele polders die we er nu aantreffen, zoals de Meijepolder uit een vorig artikel.

Op de stroomruggen naast de rivier kon je bouwen en de vele sloten ontwaterden de kaalgekapte moerassen. Als je daar vist zie je hier en daar nog wel eens van die oude

elzenstobben uit de sloten steken.

Google op Google Maps eens de Oud Bodegraafse Weg en verbaas je over het kronkelende verloop tussen de weilanden en door Bodegraven; zie hoe het verloop eindigt bij de Oude

Rijn en je realiseert je dat je kijkt naar een oud riviertje dat in de Middeleeuwen getemd werd. Nu ligt het ingeklemd tussen de A12 en de N11, een stukje groen hart.

Het visrecht is aan de Bodegraafse Hengelaarsvereniging maar zij verlenen de AUHV-leden visrecht en daar hebben Simon en ik enkele weken terug gebruik van gemaakt. Het weggetje is erg smal, de oever redelijk hoog maar we hebben genoten van de vele bruggetjes, brede en dan weer smalle waterpartijen, helder en diep water, speldaas.

Er zijn veel ondiepe scheisloten(visloos) tussen de boerderijen en de graspercelen die uitkomen op de oude Bodegraaf, zoals ik het oude riviertje ben gaan noemen. Na hevige regenval stroomt ze weer pittig en het water is dan troebel.

Laat de Tom Tom je brengen naar bv nr. 84 want alleen de straatnaam invoeren heeft tot gevolg dat je in Bodegraven blijft steken. De weg heeft 1-richtingsverkeer vanuit het westen.

Parkeergelegenheid is een beetje problematisch maar misschien op een boerenerf?

Tussen de ochtend- en de avondspits kunnen 2-3 man zich hier goed vermaken, Simon scoorde 7-8 aanbeten op zijn spinner, ik ving een baars en een snoek. Ik sprak enkele lokalen die me vertelden dat ze er vaak baars vangen. Een vliegenhengel kan goed als je het weinige verkeer( van 2 kanten ondanks het inrijverbod!!!!) in de gaten houd, en neem een schepnet mee.

Andere wateren in de omgeving zijn van Groot Rotterdam, ‘s Gravenhaagsche en Gouda.

Een goede uitwijktip is de Reeuwijkse Houtwal die in de Gezamelijke lijst is opgenomen en waar een volgend artikel over zal gaan.