Vliegvisgroep The Leader

Op de laatste dag van augustus 2009 staat een visdagje gepland op de Kromme Rijn.
De tweede week van september gaan we naar Denemarken om daar te gaan vissen op de laaglandbeken in Jutland. Om alvast in de stemming te komen voor het stromende water, is vandaag de keus gevallen op de Kromme Rijn. Ook zo'n riviertje met een behoorlijke stroming. De weersvoorspellingen zijn goed, enigszins bewolkt, droog en nagenoeg geen wind. Ideaal weer voor een dagje vliegvissen.

Als ik s'morgens in de auto stap gaat allereerst een onlangs bemachtigde cd van Chris Rea in de cd-speler. Al enige tijd was ik op zoek naar deze cd, vanwege het nummer "Gone Fishing". Als de eerste tonen uit de luidspreker komen verhoogt dit alleen maar het stemmingsbeeld voor vandaag. Het is een combinatie van zijn karakteristieke stem, de tekst en de muziek, die me raken.

I'm going fishing


got me a line


Nothing I do is gonna make the different

So I'm taking my time

And you ain't never gonna be happy

Anyhow, anyway


So I'm going fishing


So I'am going today

Bij de Kromme Rijn aangekomen ben ik blij verrast als ik zie dat het water een behoorlijk doorzicht heeft. Waarschijnlijk wordt er minder Rijnwater bij Wijk bij Duurstede ingelaten, vanwege de droge zomer.
Ik tuig mijn hengeltje klasse 4 op met een slow intermediatelijn en een klein streamertje aan de punt. Hiermee zou het mogelijk moeten zijn om roofvis te vangen. Als ik langs de rivier loop zie ik in eerste instantie alleen wat kleinere vissen. Ik laat de vissen met rust en loop verder.
Na een behoorlijke tippel zonder te vissen zie ik de eerste roofblei. De vis zwemt zeker een halve meter onder het oppervlak, waardoor ik hem te laat zie. Ik probeer hem alsnog van achteren aan te werpen, maar zonder resultaat. En de tippel gaat weer verder. Onder deze ideale omstandigheden wil ik alleen maar vissen op zichtbare en mogelijk vangbare vissen. Plots zie ik een aantal mooie kringen aan de overkant van de rivier. Ik waan me nu al in Denemarken. Het is werkelijk een prachtig gezicht om op dit stromende water met enige regelmaat en nagenoeg op dezelfde plaats vissen te zien azen.
De vliegenhengel wordt omgebouwd naar een drijvende lijn met daaraan een zwart pluizig patroontje van eendenkontveertjes. In dit vliegje heb ik het volste vertrouwen als het gaat om winden en kleine roofbleien.
De eerste drift levert geen vis op. Ik wacht even om de rust te laten wederkeren. De tweede worp is wel raak en even later kan ik een kleine roofblei van ca. 25 cm onthaken.
Het lukt me om op dezelfde plaats nog zo'n visje te vangen, waarna het azen is afgelopen.
Ik loop nog een stuk door en dan is het tijd om een broodje te eten.
Als ik op een stille plekje langs het water zit, blijft de melodie en flarden van de tekst van het nummer van Chris Rea maar door mijn hoofd spelen. Mede door de tekst van het laatste deel van de song ervaar ik de omgeving nog intenser.

And when my time has come

I will look back and see

Peace on the shoreline


That could have been me

You can waste a whole lifetime

Trying te be
What you think is expected of you

But you 'll never be free

May as well go fishing

De gedachten worden grof verstoord als verderop een harde plons het wateroppervlak doorklieft.
Ik zie geen watervogels, dus zal het met grote waarschijnlijkheid een jagende roofblei zijn.
Ik eet echter rustig mijn boterhammen op, want vandaag heb ik en neem ik de tijd. Daarna wordt de hengel weer omgebouwd met de intermediatelijn.
Al snel zie ik achter een strook groen aan de zijde waar ik loop een kleine boeggolf die zich verplaatst tegen de stroom in en wordt veroorzaakt door een snel zwemmende vis.
Gelukkig is de vis zeker nog twintig meter ver weg. Rustig kan ik de lijn op lengte brengen en het streamertje op het midden van het water plaatsen. De stroom neemt de lijn mee en de vis komt dichterbij. Als de vis nog een aantal meters van mijn streamer is verwijderd, begin ik te strippen.
Het drijvende streamertje wordt door de intermediatelijn tot net onder het oppervlak getrokken. De vis heeft de prooi gezien en knalt met geweld op het kunstaasje. Dan volgt een mooie dril van een roofblei.

Even later glijdt de vis in het schepnet. De vis mag nog even in het schepnet blijven totdat mijn meetlintje en fototoestel in stelling zijn gebracht. Na een kort verblijf op het droge verdwijnt de vis met een lengte van 51 cm. weer in zijn natuurlijke omgeving. Zeker geen uitzonderlijk grote vis, maar op betrekkelijk licht materiaal en geholpen door de stroming is een roofblei van dit formaat een prachtige sportvis.
Onlangs ving ik op nagenoeg dezelfde plek aan de Kromme Rijn een winde van exact dezelfde lengte. Een mooie vis maar de dril valt in het niet in vergelijking met een roofblei van dezelfde afmeting.

En weer ga ik verder al spiedend in, en kijkend naar de omgeving van het water. Vandaag onder deze omstandigheden is dit voor mijn beleving de puurste en de mooiste manier van vissen. Nu is beleving iets heel persoonlijk. Het is als smaak. Er valt niet over te twisten zegt men toch? Als ik aan het einde van de middag weer bij de auto arriveer, ben ik moe van al die afgelegde kilometers.
Maar met een zeer voldaan gevoel begin ik aan de thuisreis. Ik kan het echter niet laten om de cd weer in de speler te stoppen. Halverwege de terugreis is "Gone Fishing" afgelopen. Even is het stil en dan begint als een waardige afsluiting van een heerlijke visdag het nummer "Tell Me There's A Heaven".

Vertelt u het maar. Gerard Beemer

In september heb ik de Glomma Workshop gevolgd. Een workshop van een week waarin je leert vliegvissen in de harde condities van Noorse rivieren.
Als je van lekker eten en drinken houdt of als je prijs stelt op het comfort van een hotelletje, dan is dit overweldigende land misschien niet de beste keuze. Je kunt er ook beter niet heengaan als je het water in Duitsland of België al hard genoeg vindt stromen. Ben je daarentegen een buitenmens en bestand tegen leegte, stilte en rauwe schoonheid met geweldig water, dan is Noorwegen een absolute aanrader. De Glomma en de Folla zijn twee van de rivieren die we tijdens de workshop bezoeken.
Nederig in een machtig landschap vang je de ene na de andere vlagzalm (en in september sporadisch een wilde forel). Je kunt fantastische resultaten halen, als je weet hoe. En dat leer je tijdens de workshop.

Informatie over de workshop 2010 kun je aanvragen via Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.

Daar sta je dan klein te wezen en groots te vangen.

Zestien mensen, vier groepen

De workshop belooft vlagzalm aan alle zestien deelnemers. De cursisten kennen elkaar niet en worden in vier groepen opgesplitst, waardoor er veel persoonlijke tijd en aandacht kan worden gegeven aan elke deelnemer.
Dat is prettig; iedereen heeft immers andere skills en een eigen niveau. Ikzelf kom bij drie zeer plezierige mensen terecht. Het is de bedoeling om met z'n vieren een week lang op te trekken. Dat wil zeggen: een hut delen, de workshop volgen, eten, reizen, alles. En dat lukt wondergoed; we kunnen het uitstekend met elkaar vinden. Het is een bijzonder talent van de organisatie dat ze de juiste mensen met elkaar laten optrekken.

Neusje van de vlagzalm op vliegvisgebied

Aan alle onderdelen van het vliegvissen (casten, entomologie, binden, het lezen van water) wordt uitgebreid aandacht geschonken. Voor al die aspecten zijn er Nederlandse instructeurs – en niet de minste: Bas de Bruin (EFFA master) Wim Alphenaar (vliegbinder en innovator) en Erik van de Hoek (beter bekend als Erik de Noorman). Zij worden bijgestaan door een drietal Noorse gidsen en de (Nederlandse) eigenaar van de camping die de workshop organiseert.

Vlagzalm in de hand

Leren in de ochtend

Zo half september kan het in Koppang 's nachts al vriezen. De nachten en ochtenden zijn koud en het water van de rivieren is dat ook zodat geen insect het in zijn hoofd haalt te gaan uitkomen. Pas als de zon flink schijnt zie je vanaf het middaguur eendagsvliegen en sedges ronddolen boven en rond het water. Aan het eind van de zomer kun je vanaf het middaguur lekker vis gaan vangen. Dat heeft als voordeel dat de workshop zich in de ochtend kan bezighouden met theorie: beestjes nabinden die je in de rivier onder stenen hebt gevonden. Je werptechniek verbeteren en de reach, bow, switch cast en parachuteworpen leren toepassen. Talloze nimftactieken en -technieken aanleren. Elke van de vier groepen volgt gedurende de week een eigen programma waarin dat alles aan bod komt.

In de rivier

Toepassen in de middag

Vanaf 12.00 uur ga je op pad. Een Noorse gids brengt je op de mooiste en visrijke plekken die je als gewone sterveling nooit zult kunnen vinden. Wat een geweldige plekken heb ik in die week bezocht. Snelstromend, brede stukken, diepe pools, peuter- en pielriviertjes. Dus op de plek aangekomen: hup de rivier in, maar niet eerder dan nadat je goed gekeken hebt wat er gebeurt op het water, waar de stromingen zich bevinden en waar je vis kunt vermoeden. Daarvan gaan je resultaten fors omhoog. Het leukste is het wanneer wat je in de ochtend hebt geleerd ook echt blijkt te werken. Dat je ervaart dat je reach en bow cast stromingen opheffen wat een langere vrije drift voor je vlieg oplevert. Dat de vanochtend gebonden para dun de juiste keuze blijkt. Of dat die kinky roze glimnimf van Wim Alphenaar die hij na langdurig onderzoek heeft ontwikkeld inderdaad je hengel tot in de kurk van het handvat doet krommen.

Vlagzalm op Noors water

Water zoals de Glomma is groot. Het stroomt hard en heeft een stevige waterdruk, zodat de verplichte waadstok geen overbodige luxe is. Er zijn echter ook veel kleinere rivieren en beken waar je juist moet kruipen en sluipen - je waadpak wordt dan nauwelijks vochtig. En overal is vlagzalm te vangen. De vlagzalm is, zoals de naam doet vermoeden, een salmonide. Een sublieme sportvis die echt leuk wordt vanaf vijfendertig centimeter en spectaculair boven de veertig. Oersterk, lekker en prachtig met hun vlammende hoge rugvin. Zelf had ik er voor de workshop nog nooit een gevangen, maar nu heb ik ze gezien met vinnen in de mooiste kleuren: rood, blauw, naar groen toe, gestipt, gestreept. Het slijm van de vlagzalm doet qua geur denken aan tijm – niet voor niets is de Latijnse naam van het beest Thymus Thymus. En inderdaad: iedere deelnemer heeft ze gevangen, meestal in grote hoeveelheden.

Zo prachtig zijn ze (met dank aan Bas de Bruin)

Bagage

Als je de Glomma Workshop hebt gedaan, heb je de nodige skills waarmee je beter dan ooit uit de voeten kunt op (sterk) stromend water. Je bent in staat een rivier te lezen. Je kijkt beter naar wat er op en in het water gebeurt en je weet waar je op moet letten. En je hebt genoten van misschien wel het beste dat het vliegvissen in Europa te bieden heeft. Ik had echter ook een probleem: het was erg moeilijk om afscheid te nemen van dit prachtige land en de fantastische rivieren - en ik had in die week nog maar een heel klein stukje gezien van alle vliegvisrijkdom.
Wat een beleving. Vliegvissen in Noorwegen is alsof je je voortdurend in een prachtige reclamefolder bevindt. Alles lijkt te mooi om waar te zijn. Maar het is waar, en dat is nu het mooie.

Med vennlig hilsen, Peter Post

Afgelopen september ben ik al weer voor de zevende keer in vijf jaar naar Denemarken geweest om te vissen op mijn favoriete vissoort: de zeeforel. Alhoewel deze vissoort (mede vanwege het actieve deense uitzetbeleid) inmiddels al vrij algemeen langs de nederlandse kustlijn voorkomt, is Denemarken toch nog steeds het land bij uitstek voor de zeeforel. In dit stukje zal ik enkele tips geven voor het vissen op zeeforel in Denemarken. 

De meest bekende (en de mooiste) stekken voor zeeforel zijn te vinden op het eiland de Funen, tussen het vaste land van Denemarken (Jutland) en Seeland (het eiland van Kopenhagen). De Funen is een prachtig eiland van 80 bij 80 km met maar liefst 1000 km aan kustlijn met glashelder en relatief ondiep water, wat het perfecte biotoop vormt voor de zeeforel. Vaak tot honderden meters uit de kust is het er slechts enkele meters diep en de zandbodem wordt op vele plekken onderbroken door stenen, velden met zeegras en grote wierstroken (de voor de Funen kenmerkende "luipaardbodem"; zie foto), waar de zeeforel jaagt op kleine visjes, zagers en garnaaltjes.

 Typische Fuunse luipaardbodem...dit zijn de plekken!

Afhankelijk van de tijd van het jaar is de zeeforel op zoet of op zout water te vinden. In het najaar trekken de meeste grotere vissen richting de monding van de rivier waar ze zijn geboren. Let er op dat het hele jaar door binnen een straal van 500m vanaf riviermondingen niet mag worden gevist! Stel je bij deze riviertjes overigens niet teveel voor; deze zijn vaak slechts enkele meters breed! Na voldoende regenval zullen de forellen de rivieren optrekken en gedurende de herfst/winter paaien. In het vroege voorjaar zwemmen de afgepaaide vissen terug naar zee, waar ze proberen zo snel mogelijk weer op krachten te komen. In deze periode zijn ze absoluut niet kieskeurig en zijn dan ook op bijna alles te vangen. Deze afgepaaide vissen zijn helaas vaak erg mager en in slechte conditie. 

Als het water in de winter of vroege voorjaar nog maar enkele graden warm is, worden vaak erg felle en opvallende vliegen gebruikt, om agressie op te wekken bij de vis. De bekendste twee vliegen voor deze periode zijn de juletræet (deens voor kerstboom) en de polar magnus. Deze laatste vlieg is een variatie van de nog veel bekendere garnaalimitatie, de magnus, waaraan een knalroze kraag-hackle wordt toegevoegd.
In maart/april kun je het treffen dat op bepaalde plaatsen de zagers aan het paaien zijn. Voor zulke momenten is het erg belangrijk om altijd een paar zagerimitaties bij je te hebben! In deze periode maak je over het algemeen de hele dag door kans op zeeforel.
In de loop van april/mei warmt het water steeds meer op en komt het waterleven weer op gang. Aan de kant, tussen het wier en de stenen krioelt het dan van de kleine visjes, garnaaltjes en vlokreeftjes. Het water is dan ongeveer tussen de 5 en de 10 graden. Probeer in deze periode altijd de stekken op te zoeken met een aanlandige wind! Het door de voorjaarszon opgewarmde water drijft vanwege zijn lagere dichtheid op het koudere zeewater en zal op deze plekken naar de kant worden geblazen. Warmer water betekent ook meer activiteit van het waterleven, waardoor deze plekken erg interessant zijn voor de zeeforel. Temperatuurverschillen tussen visstekken van slechts een graad kunnen al het verschil betekenen tussen je klem vangen of keihard blanken, dus neem altijd je waterthermometer mee en let goed op de wind! Het is in deze periode dan ook heel belangrijk om niet te lang op 1 plek te blijven. Al wadend/lopend langs de waterkant vis je in 1-1.5 uur de stek af. Als je dan nog niets gevoeld of gezien hebt, stap dan maar in de auto voor de volgende stek. Zoals gezegd is zeeforel in het voorjaar niet zo kritisch wat vliegen betreft.

Klassieke zeeforelvliegen zijn bijvoorbeeld de magnus, grå frede, mysis en fyggi; deze mogen best vrij fors zijn (haakmaat #6 of #4). Een recente nieuwkomer die momenteel erg populair is in Denemarken is de spey garnaal (Pattegrisen, pink pig), een garnaalimitatie die wordt gebonden met speyhackle (zie foto). Zelf ben ik een echte "believer" van deze vlieg en het gebeurt dan ook zelden dat deze niet aan mijn tippet zit. Mijn grootste zeeforel tot nu toe (70 cm) heb ik hierop gevangen..

De Pattegrisen.. een echt toppertje!

Zodra de temperatuur van het water verder oploopt (mei/juni), begeeft de forel zich overdag verder uit de kust, waar het water nog relatief koel is. Een (zee)forel is namelijk erg kieskeurig wat betreft watertemperatuur. In deze periode is het aan te raden om je vooral te richten op de ochtend en avond visserij. Nog later in het seizoen, tijdens de zomer, wordt het water zelfs zo warm dat je puur bent aanwezen op nachtvisserij. De beste vliegen zijn dan grote oppervlakte-vliegen, zoals de "sigaar" of poppers.

Vanaf eind augustus koelt het water weer wat af en worden de ochtenden en avonden weer optimaal. In het najaar maken de meeste vissen zich weer op voor de trek naar de rivieren. Deze zijn herkenbaar aan hun prachtige goudkleurige paaikleed. De achterblijvers zijn dan nog steeds zilverkleurig. In de herfst worden vaak kleinere vliegen (haakmaat #8 of #10) gebruikt dan in het voorjaar, omdat de zeeforel dan een stuk kieskeuriger is.

Voor de kustvisserij op zeeforel wordt meestal een AFTMA #6-7 hengel gebruikt, maar bij harde wind is een #8 soms geen overbodige luxe. Het water is op de meeste plaatsen erg ondiep waardoor 90% van de tijd kan worden volstaan met een drijvende WF lijn. Bij veel golfslag kan een intermediate lijn nodig zijn om je vlieg op de juiste diepte te krijgen en feeling met je vlieg te houden. Slechts enkele stekken op de Funen zijn geschikt om met zinklijnen te vissen; dit is alleen zinvol op plaatsen met harde stroming en/of diep water (bijv in de Kleine Belt rondom Middelfart). Er kan worden gekozen voor een normale lijn of een schietkop. Zelf ben ik erg te spreken over schietkoppen, omdat je met minimale inspanning grote afstanden kunt werpen, zelfs tegen harde wind in. Zorg overigens altijd voor zo'n 100 meter backing op je reel, voor het geval je die kneiter van 80+ haakt. 
Als voorslag neem ik een 9 voets getrokken leader met een 1x tip. Hieraan knoop ik een (vrijwel) onverzwaarde kleine garnaalimitatie op haakmaat #6-10. In de haakbocht knoop ik dmv een geborgde halve bloedknoop een stukje 2x fluorocarbon. Zo'n 60-100 cm onder het kleine garnaaltje knoop ik een verzwaarde vlieg. Voor deze vlieg is een magnus erg geschikt, of een Pattegrisen. Uiteraard kun je ook met slechts 1 vlieg vissen, maar ik ben er inmiddels van overtuigd dat je door die tweede vlieg aanzienlijk meer aanbeten krijgt. Frappant genoeg vang je toch de meeste vissen meestal maar op 1 van beide vliegen (de grootste garnaal). Leuke uitzondering was afgelopen vistrip, waarbij de grootste zeeforel (57cm) werd gevangen aan het kleine bijvangertje. Knoop verzwaarde vliegen overigens altijd (ook in nederland!) aan een lusje in plaats van rechtstreeks aan de lijn; hier wordt vaak de rapala knoop voor gebruikt. Hierdoor kan je vlieg veel vrijer door het water bewegen en in geval van een kopzware vlieg (kettingoogjes) krijg je een soort jig-effect, wat echt heel erg goed werkt voor forel. 

Met de vliegenhengel is het zeer aan te raden om wadend te vissen. Voordat je het water instapt is het wel zaak om de kanten eerst goed uit te vissen, want zeeforel zwemt soms op nog geen meter uit de kant, waar slechts 30 cm water staat. Het is dan ook meer dan eens gebeurd dat ik, terwijl ik tot m'n middel in het water stond, achter me zeeforel zag jagen! Bij zeer lage waterstanden (zoals bijvoorbeeld afgelopen voorjaar vanwege een hogedruk gebied) kan het echter toch voorkomen dat verre worpen (>25 m) benodigd zijn om bij de vis te komen. Tijdens het vissen is het verstandig om regelmatig te wisselen met stripsnelheid en de manier van strippen. Bijvoorbeeld korte/lange snukjes of lange halen met een versnelling aan het eind van de strip. Wat ook erg effectief kan zijn is het strippen met twee handen, terwijl je je hengel onder je oksel klemt; hiermee kun je de vlieg met een constante (hoge) snelheid binnenstrippen. Bij "jig-vliegen" krijg je het mooiste effect als je met (lange) halen binnenstript, met een korte pauze tussen de strips. Mocht het voorkomen dat de wind compleet gaat liggen en het zonnetje ook nog volop schijnt, dan is het verstandig om te switchen naar kleine onverzwaarde garnaalimitaties, zoals de glas mysis, die met achtjes worden binnengevist. Tijdens het vissen krijg je vaak volgers achter je vlieg aan. Meestal merk je dat aan een kolk vlak onder je top, zodra je de vlieg uit het water tilt. Soms zie je de forel er op afstand al achteraan zwemmen, of voel je af en toe wat "wier" aan je vlieg. Kort pauzeren met strippen, of juist versnellen is dan vaak de truc om een aanbeet uit te lokken.

Mocht je van plan zijn om het ook eens op de zeeforel te gaan proberen, dan is het zgn "117 stekken" boekje erg aan te raden. Dit boekje en nog veel meer nuttige informatie is te vinden op http://www.seatrout.dk. Een prachtige 4-delige DVD-serie, met daarin een schat aan informatie is te vinden op http://www.salar.dk; hier worden o.a. onderwaterbeelden van de fuunse kust getoond waarmee het gedrag van de zeeforel beter kan worden begrepen (neem overigens wel de duitse versie). Verder ben ik uiteraard altijd bereid om vragen te beantwoorden! Tijdens de bindavonden van 7 december en 4 januari zal ik op de club mijn favoriete zeeforelvliegen voorbinden. Hopelijk tot dan!

Tim de Wit

Deze rivier stroomt vanuit de Pyreneeën en mond bij Sant per Pescador uit in de Middelandse Zee. Ik viste hier in het verleden al een aantal keren met succes in de periode eind april begin mei! Ik heb in mei een kleine rondreis gemaakt door de provincies Aragon en Catalonie! Veel gewandeld en mooie natuurparken bezocht en wilde op het eind van deze rondreis nog een paar dagen gaan vliegvissen op de El Fluvia! Omdat vliegvismaat Henk in deze periode in dezelfde omgeving verbleef was een afspraak snel gemaakt.

De eerste dag reden we naar de rivier en konden na enig zoekwerk goede plekken ontdekken om het te proberen. Bij de eerste plek die we benaderde zagen we al karpers en barbelen zwemmen. We spraken op de kant af wie waar heen ging en werpen maar! Ik zag prachtige stroomversnellingen, diepe poelen en uitstomen dit beloofde veel! Regelmatig kon je barbelen zien kantelen en karpers zijn eigenlijk altijd wel in de buurt. Nou heb ik die eerste ochtend geen rukje gevoeld en aan mijn leader viel ook niets te ondekken wat mogelijk vis zou kunnen zijn. Regelmatig van nimf/kleur/gewicht en techniek wijzigen leverde ook niks op!Voor Henk was het ook frustrerend veel vis zien zwemmen maar niks vangen. Het werd tijd voor wat eten en drinken en lekker in de schaduw met in de verte de witte toppen van de Pyreneeën bespraken we onze eerste uurtjes! Ik kon maar 2 dingen bedenken wat er anders was t.o.v. andere jaren dat ik hier wel vis ving. De temperatuur was een stuk hoger en we waren ongeveer een maand later in de tijd. We gingen het op andere plekken proberen en vonden ook daar vergelijkbare omstandigheden. Mooi uitstroompjes diepe poelen en er zat op het oog veel vis.........Nou dan word je langzaam een beetje gek als je niks kunt vangen.

Ik schakelde om van nimf naar kleine streamer omdat er ook erg veel harders rond zwommen en tussen die harders zwemmen nog wel eens mooie zeebaarzen mee. Ook deze methode leverde niks op. Jammer voor het avondeten had wel trek gehad in een Spaanse zeebaars!

De volgende dag wat voor mij de laatste dag in Spanje zou worden en voor Henk het begin van leuke karpers op de vlieg!

We maakten eerst even een korte stop bij een kolonie bijeneters wat een schitterende vogels zijn dit. Ze lijken erg veel op een ijsvogel vliegen als een zwaluw en zijn erg sociaal t.o.v. soortgenoten. Een genot om dit te zien aan de oevers van de rivier! We begonnen weer op een plek met in onze ogen genoeg mogelijkheden om met verschillende technieken uit de voeten te kunnen. Ik begon weer op barbeel in een mooie poel lekker tikken met een zware nimf tegen de bodem aan. De techniek die hier in het verleden vis op de kant bracht was langzaam de bodem afvissen en geduld hebben!! Deze jongen werd er soms gek van als je weet dat ze er zitten en je ze regelmatig ziet kantelen maar ze niet kunt vangen. Henk wilde het weer op karper gaan proberen en had goede hoop dat het nu ging lukken. Nou dit kwam snel uit ik stond nog dicht in de buurt toen ik Henk hoorde roepen en hem met een kromme hengel zag staan. Snel mijn Nikon uit mijn rugtas en klikken maar. Henk lande met de hand een prachtige goud/bruine karper. De techniek is goed opserveren en héél goed gericht aanwerpen dan hopen dat de vis over de vlieg heen komt zwemmen en hem ziet.

We gingen samen verder met lekker struinen en genietend van de geweldige natuur om ons heen! We leken soms wel twee commando's die door het oerwoud aan het trekken waren wat een planten en bomen kwamen we tegen om dan weer verrast te worden door in ons ogen maagdelijk vliegviswater! Ik hield toch maar vast aan mijn techniek en ervaringen uit het verleden maar dat leverde weer niks op. Mijn fotos van de mooie omgeving waren het enige wat ik hier kon scoren! Henk had meer succes met karper en later toen ik al weer thuis was bleven de karpers met de juiste aanwerp techniek vangbaar! Het was wel taaier dan in mijn eerdere periodes. Toen was een klein bruine nimf al voldoende om achter een sleurende karper richting Middelandse Zee aan te rennen!

Terugkijkend is het een prachtige locatie om hier in de toekomst weer een paar dagen te vertoeven. Ik zou het in de zomerperiode en ook al eind mei bij hoge temperaturen eerder de vroege ochtend of eind van de middag/avond gaan proberen. Want er zit genoeg vis maar de zeebaarzen waren waarschijnlijk eind mei al weer lekker naar zee terug gezwommen!

Wilbert.