Terwijl Gerrit zijn nieuwe minimaxima’s op de Eemhof aan het uitproberen is, toog ik naar de Lek om te kijken of Maxima daar nog wat verleiden kan. Het water blijkt overal erg helder en geen vis te zien, duidelijk nog te koud. Nadat ik een paar maxima’s op de bodem parkeer ben ik weer even genezen van de Lek. Na wat zoeken naar een alternatief kom uit bij een fort met een groot AUHV bord erbij. Eigenlijk is het beter om de snoeken met rust te laten in maart maar ik kan het niet laten. Ik hang een felgele streamer in de speld en al snel vind ik een mooi duikertje. De derde of vierde worp sta ik weer eens op mijn lijn en terwijl ik, de hengel hoog houdend, de lus vakkundig nog wat vaster om mijn enkel draai zie ik in mijn ooghoek een dikke rug wegdraaien waar eerst mijn vlieg in de oppervlakte danste. In een poging de haak te zetten geef ik haastig nog een zwaai aan mijn hengel, maar lijn overal en de vis lost na drie tellen. F#%*C^ was een mooie. Nog een paar keer proberen maar zonder succes. Op de gele streamer bijt hij niet meer, hij is natuurlijk niet dom. Dus gaat de trukendoos open. Andere vlieg met liefst een andere actie. In mijn doos vind ik nog een Maxima in het groen-wit. Dan moet die het gaan doen. Het platte ding heeft een geweldige kantelende actie maar door de natuurlijke kleuren verdwijnt hij in no time uit het zicht. Dat maakt voor de snoek niet uit want al na een paar strippen voel ik een droge tik en het feest kan beginnen. Even later kan ik een nipt gehaakte snoek van net onder de 80 cm op de foto zetten. Aan de andere kant van de duiker nog een poging. Vol goede moed laat ik Maxima baantjes voor de duiker trekken. Het duurt een paar minuten maar dan knalt er uit het niets een snoek als een locomotief op de streamer. De haak zetten doetie zelf. Mijn #7 buigt diep door maar zoals het is met snoek houdt het na een paar sprintjes toch op. 76 cm en schitterend getekend. Zo wordt het toch nog een mooie afsluiting van het seizoen.
